၂၁ႏွစ္ေတာင္ရွိခဲ့ၿပီ (၃)

........ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းကိုျပန္တဲ့အျပန္ခရီးက ရုပ္ရွင္ဆန္တယ္။ အလာခရီးမွာ
ေပွ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြခဲ့ၾကသေလာက္...အျပန္ခရီးကေတာ့တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ရင္တ
ထိတ္ထိတ္နဲ ့..၊..စခန္းကိုတိုက္ရိုက္မျပန္ႏိုင္...ေဝါေလရြာမွာတညအိပ္ခဲ့ရတယ္။
ခရီးကဘာမွမေဝးေတာ့ ကားနဲ ့သြားရင္ ၄၅မိနစ္သာသာ၊ ေရွ ့မွာတပ္ရင္း ၂၀၆၊
မိုးကဲစခန္း..ၿပီးရင္ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း။.. အေျခအေနက ညဖက္ခရီးဆက္ဖို ့လံုးဝ
စိတ္မခ်ရေတာ့။ ဧည့္သည္မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံ၊မဲေဆာက္ၿမိဳ ့အထိပို ့ေဆာင္ေပးဖို ့
က်ေနာ္တပ္ရင္း(၂၀၆)မွာစစ္သင္တန္းတက္ခဲ့စဥ္က သင္တန္းမွုးအျဖစ္တာဝန္ယူ
ခဲ့သူ KNU ဗိုလ္ကတာဝန္ခံတယ္။ သူ ့အိမ္မွာပဲက်ေနာ္တို ့တညအိပ္ခဲ့ၾကရတယ္။
ေဝါေလရြာႀကီးတရြာလံုးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿပီး လူရိပ္လူေရာင္ပင္မေတြ ့ရေတာ့။
က်ေနာ့္ဆရာသင္တန္းမွုးကိုယ္တိုင္က ဖလူးခံစစ္စခန္းမွာကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္တိုက္ပြဲ
ဝင္ေနခဲ့သူတဦး...၊ .ျဖစ္စဥ္ေတြကို ဧည့္သည္ေတြနဲ ့က်ေနာ္တို ့အားရွင္းျပေနတဲ့
သူရဲ ့မ်က္ႏွာလည္းအေတာ္ေလးမေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။... ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကဒီ
ေဝါေလရြာမွာ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကိုအႀကီးအက်ယ္..က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။
ဖလူးခံစစ္စခန္းမွာကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အရာရွိအားလံုးနီးပါး .ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို
ေရာက္ရွိေနစဥ္အတြင္း ရန္သူတပ္ေတြကရုတ္တရက္ထိုးစစ္ဆင္လာခဲ့တယ္။.အ
ေသအျခာႀကီးၾကပ္မဲ့အရာရွိေတြမရွိတဲ့အေျခအေနမွာ ..ရန္သူရဲ ့ရုတ္တရက္ျပင္း
ထန္တဲ့တိုက္ခိုက္မွုကိုအလစ္အငိုက္ခံလိုက္ရတဲ့အခါ.. ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေတာ့ပဲခံ
စစ္စီးေၾကာင္းအခ်ိဳ ့က်ိဳးေပါက္ကုန္တယ္။ ..ကတုတ္က်င္းအခ်ိဳ ့ကိုရန္သူကသိမ္း
လိုက္တာကိုမသိပဲဆက္တိုက္တဲ့သူကတိုက္၊.. ဆုတ္တဲ့သူကဆုတ္ျဖစ္ကာအေျခ
အေနေတြရွုတ္ေထြးကုန္ၿပီး သူလူကိုယ္လူေရာေထြးကုန္တယ္။ေနာက္ဆံုးမေတာ့
စနစ္တက်မဟုတ္ပဲကိုဆုတ္ခြါခဲ့ၾကရၿပီး၊ တပ္မဟာ(၆)ရဲ ့အေရးပါလွတဲ့ဖလူးခံစစ္
စခန္းကို လက္လြတ္ဆံုရွုံးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္အေျပာင္း
အလဲေတြကေတာ့ႀကီးမားလွပါတယ္။

........က်ေနာ္စခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ .စခန္းကရဲေဘာ္ေတြအားလံုးအဆင့္သင့္
ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ရန္သူကိုျပန္တိုက္ဖို ့မဟုတ္ပါဘူး၊ စခန္းကေနဆုတ္ခြါဖို ့..၊..မဆုတ္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ရာနဲ ့ခ်ီတဲ့က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြမွာရွိတာမီးက်ိဳး
ေမာင္းပ်က္ ေသနတ္ ၃၊၄ လက္နဲ ့ရန္သူကိုဘယ္လိုသြားတိုက္မလဲ။.အဲဒီအခ်ိန္စ
ခန္းမွာမိသားစုေတြရွိေနၿပီ။.. ရဲေဘာ္၄ေယာက္ ကရဲေမ ၄ေယာက္နဲ ့အိမ္ေထာင္
က်တယ္။.... ေတာခိုလာတဲ့လင္ေယာကၤ်ားေတြေနာက္ကို သားသမီးေတြနဲ ့လိုက္
လာတဲ့မိသားစုေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္တဲ့ေန ့ညဖက္မွာပဲ က်ေနာ္တို ့တ
ေတြ စခန္းကေနနယ္စပ္ကို ထြက္ခြါခဲ့ရတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုေျပာစရာေလးေတာ့ရွိ
တာေပါ့ဗ်ာ.။က်ေနာ္တို ့ဆုတ္လာတာကေတာ့ဖလူးစခန္းကလိုမဟုတ္ဘူးစနစ္တ
က်ေလး ေပါ့။ အဲဒီစနစ္တက်ဆုတ္ခြါစဥ္ထဲက အမွတ္တရေလးတခု..။က်ေနာ္တို ့
ဆုတ္လာတဲ့လမ္းရဲ ့ေတာစပ္မွာ... ဝက္ႀကီးတေကာင္နဲ ့ပက္ပင္းသြားေတြ ့တယ္။
ေတာထဲကေျပးထြက္လာတဲ့ဝက္ႀကီးဟာ ညဖက္အေမွာင္ႀကီးထဲ ဘာသံမွမထြက္
ပဲေလွ်ာက္လာတဲ့လူတန္းႀကီးနဲ ့ရုတ္တရက္ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ .ေၾကာင္ၿပီးဆက္မ
ေျပးပဲရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ ..အဲဒီအခ်ိန္ ေတာင္ပိုင္းမင္းသမီးစခန္းကသင္တန္းလာ
တက္တဲ့ရဲေဘာ္တေယာက္က....“ဟာ..ေတာဝက္ႀကီး..ေတာဝက္ႀကီး”ဆိုၿပီးဓါးနဲ ့
ေျပးထိုးတာတခ်က္ပဲ၊ ေသေရာ..။.....က်ေနာ္တို ့လည္းဝမ္းသာအားရနဲ ့ဝက္ႀကီး
သယ္သြားဖို ့လုပ္ေနတုန္း..ကရင္ရြာသားတေယာက္ေတာထဲကေျပးထြက္လာၿပီး
ဝက္တေကာင္မေတြ ့ဘူးလားေမးလာတယ္။....ၿပီးေတာ့ေသေနတဲ့သူ ့ဝက္လည္း
ေတြ ့ေရာထိုင္ၿပီးငိုပါေလေရာ့ဗ်ာ။လက္စသတ္ေတာ့စစ္ေျပးမလို ့လုပ္တုန္းလြတ္
ထြက္လာတဲ့ဝက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္တန္းမွုးက ဝက္ပိုင္ရွင္ကိုေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးဝက္
ဖိုးေငြအေလွ်ာ္ျပန္ေပးလိုက္ရတယ္။...ဟိုမွာကေခ်ာ့ေနတုန္း ဒီမွာရဲေဘာ္ေတြက
ဝက္ကိုသယ္သြားၾကၿပီ။. က်ေနာ္တို ့တပ္ဖြဲ ့ေတြ ပထမတဆင့္တပ္ဆုတ္သြားခဲ့ရ
တဲ့ေနရာက ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္စည္းျဖစ္တဲ့ ေသာင္ရင္းျမစ္ေဘးက KNUရဲ ့မူဆ
လင္တပ္ဖြဲ ့တပ္စခန္းထဲကိုပါ။ က်ေနာ္တို ့ေရာက္တဲ့အခ်ိန္တပ္ဝင္းထဲ ဘယ္သူမွ
မရွိေတာ့။တပ္ဝင္းတခုလံုးေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြျပည့္သြားေတာ့တယ္။က်ေနာ္
တို ့နဲ ့ပါလာတဲ့ဝက္ႀကီးကို မူဆလင္တပ္ရဲ ့..အိမ္ေထာင္သည္လိုင္းထဲမွာပဲေပၚၿပီး
ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးေဝလိုက္ၾကတယ္။ ဝက္သားလည္းမစားရတာၾကာၿပီမို ့အဲဒီမ
နက္က ထမင္းၿမိန္လိုက္ၾကတယ္ျဖစ္ျခင္း..။ ေနာက္ပိုင္းျပန္ၾကားရတာကက်ေနာ္
တို ့ဆီကလူႀကီးေတြ မူဆလင္တပ္မွုးကို အေတာ္ေလးေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္ဆို
တာပါပဲ။ တခါတေလ က်ေနာ္တို ့ကလမ္းသိပ္မယူၾကဘူး။သိပ္ညစ္လာတဲ့အခါမ်ိဳး
ေပါ့.....။

..........ဖလူးစခန္းက်ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာေနထိုင္ၾက
တဲ့ ေက်ာက္ခတ္၊ေမာ္လီခ်ိဳင္း၊ေသ့ေဘာဘိုး၊မိုးကဲ၊ေတာင္အုပ္၊ေဝါေလ. စတဲ့ေက်း
ရြာေတြမွာမွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ ကရင္ျပည္သူေတြဟာပိုင္ဆိုင္သမွ်ကိုစြန္ ့ၿပီးတႏိုင္
တပိုင္သယ္ႏိုင္သမွ်ေလးေတြသယ္ၿပီး နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီးထိုင္းႏိုင္ငံထဲကိုေျပးဝင္ခို
လွံဳခဲ့ၾကရပါတယ္။.. ေတာင္အုပ္နဲ ့ပတ္ဝန္းက်င္ေက်းရြာေတြလိုအတြင္းပိုင္းက်တဲ့
ရြာေတြကျပည္သူေတြဆိုရင္ျဖင့္ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းေတြ.. ကိုေရွာင္တိမ္းရင္းေတာ
ထဲေတာင္ထဲ လနဲ ့ခ်ီပတ္ေျပးၿပီးမွ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။.. က်ေနာ္
တို ့ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ ့ေတြ.. နယ္စပ္မူဆလင္တပ္စခန္းထဲကိုေရာက္ေနေပမယ့္
ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကိုျဖတ္ေက်ာ္လို ့မရေသးပါဘူး။တဖက္နယ္စပ္ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္ျခမ္းမွာ
ထိုင္းစစ္တပ္က အဆင္သင့္ေနရာယူထားပါတယ္။.. က်ေနာ္တို ့ေရာက္ေနတဲ့မူဆ
လင္တပ္ဝန္းထဲမွာ ထိုင္းသစ္လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတေယာက္ပိုင္တဲ့ သစ္စက္ႀကီးတလံုး
ရွိတယ္။ အေတာ္ေလးကိုႀကီးတဲ့သစ္စက္ႀကီး..။.. လုပ္ၿပီးသား တံခါေဘာင္ေတြ၊တံ
ခါးခ်ပ္ေတြ၊ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ေတြဟာအပံုလိုက္၊အထပ္လိုက္ေထာင္နဲ ့ေသာင္း
နဲ ့ခ်ီၿပီးေတာ့ကိုရွိတယ္။ ဒီေလာက္အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားထဲမွာပဲထိုင္းေတြ
က ကားႀကီး၊ကားငယ္ေတြနဲ ့ကို ဒီပစၥည္းေတြကိုသယ္ထုတ္၊ကဲ့ထုတ္ေနၾကေလရဲ ့။
ဒါက KNU နဲ ့သူတို ့လုပ္ထားတဲ့အလုပ္.။ က်ေနာ္တို ့မွာေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္
ၿပီး က်ေနာ္တို ့ပိုင္ဆိုင္ရာ၊ျမတ္ႏိုးရာ တစံုတခုကို ရင္ထဲကဆြဲယူႏုတ္ခံေနရသလိုခံ
စားၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ၾကမည္နည္း.....။

.........မူဆလင္တပ္ဝင္းထဲေရာက္ၿပီး ၂ ရက္အၾကာမွာ ဗဟိုေကာ္မီတီကထိပ္ပိုင္း
တာဝန္ရွိသူေတြေရာက္လာၾကၿပီး အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုစခန္းတာဝန္ရွိသူေတြနဲ ့
ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ၿပီးတဲေနာက္ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးကိုတန္းစီေစၿပီး ဗ
ဟိုေကာ္မီတီရဲ ့ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္တဦးက အားေပးႏွစ္သိမ့္စကားေျပာပါတယ္။
သူ ့ရဲ ့မိန္ ့ခြန္းၿပီးတဲ့အခါ သူကေမးပါတယ္..“ ရဲေဘာ္တို ့အခုဘာလိုအပ္ေနလဲ”တဲ့
တန္းစီေနတဲ့ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးတိတ္ဆိတ္ၿပီးဘာသံမွထြက္မလာၾက...။စကၠန္ ့အ
ေတာ္ေလးၾကာၿပီးတဲ့အခါ ..ရဲေဘာ္တေယာက္ရဲ ့ျပန္ေျဖသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္..။
“က်ေနာ္တို ့“ဆား” လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့စားဖို ့“ဆါး” မရွိေတာ့ဘူး”။ “ဟာ”ဆိုတဲ့
အသံႀကီးနဲ ့အတူပဲ တန္းစီပြဲလည္းပ်က္ကေရာ.........။
က်ေနာ္တို ့အခုလိုေနတာကေတာ့ ........၊
“ေသနတ္ေတြ၊က်ည္ဆံေတြပဲဗ်” ...ေက်ာင္းသား၊ျပည္သူေတြကိုလမ္းမေတြေပၚမွာ
ရက္ရက္စက္စက္ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့........ဒီစစ္တပ္ကိုျပန္ပစ္ဖို ့.......၊
့“ေသနတ္ေတြ၊က်ည္ဆံ ေတြ”
က်ေနာ္တို ့လိုအပ္ေနတယ္....။ က်ေနာ္တို ့လိုအပ္ေနတာ “ေသနတ္ေတြ၊က်ည္ဆံ
ေတြပဲဗ်”...........။

........၃ ရက္ေျမာက္တဲ့ေန ့မွာေတာ့ KNU တပ္မွုးတခ်ိဳ ့ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္တို ့
တပ္ဖြဲ ့ေတြကေန တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ ့တဖြဲ ့ဖြဲ ့.....ေစၿပီးလက္နက္တပ္ဆင္ေပးပါ
တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကို ေရွာင္ေျပးၾကရ
မွာပါ။ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးခံရတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ ့၊ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ထိုး
စစ္ဆင္လာတဲ့ ရန္သူတပ္ေတြကို ခံစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ဖို ့ထြက္ခြါသြားၾကၿပီးေနာက္၊
၄ ရက္ေျမာက္ေန ့မွာထိုင္းစစ္တပ္ကအရာရွိတပ္မွဳးႀကီးေတြေရာက္ရွိလာၿပီးစခန္း
တာဝန္ရွိသူေတြနဲ ့ေတြ ့ဆံုကာေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ ့ေတြကိုထိုင္းႏိုင္ငံထဲျဖတ္ေက်ာ္
ခြင့္ျပဳပါတယ္။ ရန္သူတပ္ေတြတက္လာၿပီဆိုတာ.. က်ေနာ္တို ့သိေနၾကရၿပီ။

.........ဒုတိယတဆင့္ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ ့ေတြ ခိုနားဖို ့ေနရာကို..သတ္မွတ္ေပးပါ
တယ္။ က်ေနာ္တို ့တေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး. ဒုတိယစုရပ္ကို ေရာက္ယံုရွိ
ေသးတယ္. .၊ မူဆလင္တပ္ဝင္းထဲကသစ္စက္ႀကီး.. မီးဟုန္းဟုန္းေလာင္ေနတာကို
ေတြ ့ရပါေတာ့တယ္။... က်ေနာ္တို ့အေတာ္ေလးကို အထိတ္တလန္ ့ျဖစ္သြားခဲ့ၾက
တယ္။ အခုပဲနယ္စပ္ကိုျဖတ္တယ္..အခုပဲရန္သူတပ္ေတြေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့
လန္ ့ဆိုလဲလန္ ့စရာပါပဲ..။.. ေနာက္ေတာ့ရန္သူတပ္ေတြေရာက္မလာေသးဘူးလို ့
သိရျပန္တယ္။ ...ဒုတိယစုရပ္ကိုေရာက္ၿပီး ေနရာခ်ၿပီးလို ့ေနာက္ ၄ နာရီေလာက္
အၾကာမွာေတာ့ တဖက္ကမ္းကရင္နယ္ေျမထဲကေနေၾကာက္မက္ဖြယ္ေပါက္ကြဲသံ
ႀကီးကိုၾကားလိုက္ရၿပီးလက္နက္ႀကီး၊ငယ္ေပါင္းစံုတၿပိဳင္တည္းပစ္ခတ္လိုက္တဲ့အ
သံကိုၾကားရပါေတာ့တယ္။ဘယ္ေလါက္ျပင္းထန္သလဲဆိုက်ေနာ္တို ့ရွိေနတဲ့ ထိုင္း
ငံဖက္ျခမ္းက ေျမႀကီးေတြပါသိမ့္သိမ့္တုန္တယ္။ ထိုင္းဖက္ျခမ္းနယ္ေျမထဲကိုလည္း
ရန္သူရဲ ့လက္နက္ႀကီးက်ည္ဆံေတြက်ေရာက္ေပါက္ကြဲတယ္။ရြာသားတခ်ိဳ ့ထိခိုက္
ဒါဏ္ရာရၾကတယ္။ တိုက္ပြဲကနာရီဝက္ေလာက္ၾကာတယ္။.. က်ေနာ္တသက္နဲ ့မွာ
ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ့လက္နက္ေပါက္ကြဲသံေတြ မၾကားဘူးေတာ့ငွာ၊..ရင္ထဲလွဳိက္
ကနဲ၊လွဳိက္ကနဲဖိုၿပီးလူပါေလထဲေျမာက္ပါသြားသလိုခံစားခဲ့ရတယ္။ ရုတ္တရက္ဆို
သလိုပဲ ေပါက္ကြဲ သံေတြဟာ တိကနဲ ရပ္ၿပီးတိတ္ဆိတ္သြားေတာ့တယ္။.တိတ္ဆို
ဘာသံမွမၾကားရေတာ့...။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္တိတ္ဆိတ္သံႀကီး ဆိုတာကိုစၿပီးၾကား
ခဲ့ဘူးေတာ့တာပါပဲ....။

......တဖက္ကအေျခအေနေတြဘာျဖစ္မွန္းမသိရေသး.။လက္ရွိဒီဖက္မွာကိုယ္လူ
ေတြကို ျပန္စစ္ရပါတယ္။ ဘာေတြျဖစ္သြားခဲ့သလဲ..။ လူစံုတက္စံု က်န္ရစ္သူမရွိ။
လူစံုမွဘဲအေၾကာင္းစံုသိရတာက၊မီးေလာင္သြားတဲ့သစ္စက္ႀကီးကရန္သူလက္ခ်က္
မဟုတ္၊ ကိုယ္ေတြဆီက ရဲေဘာ္ႀကီး၂ ေယာက္ကမီးတင္ရွို ့ခဲ့တာတဲ့ဗ်ား။ကိုယ့္ဆ
ရာ ၂ေယာက္ကမီးရွို ့ၿပီးဒီဖက္ကမ္းကူးလာေတာ့ ထိုင္းသတင္းေထာက္ေတြနဲ ့အင္
တာဗ်ဴးေတြဘာေတြလုပ္ၿပီး၊ ဓါတ္ပံုပါအရိုက္ခံလာေသးဆိုပဲ၊ၾကည့္.လုပ္ေပါက္က။
အဟုတ္ပဲဗ်ာ.၊.ေနာက္ေန ့ဘန္ေကာက္ပို ့စ္သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွာကိုယ့္ဆရာ ၂
ေယာက္ မီးဟုန္းဟုန္းေလာင္ေနတဲ့. သစ္စက္ႀကီးေနာက္ခံနဲ ့လက္သီးလက္ေမာင္း
တန္းေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ဓါတ္ပံုႀကီးပါလာေတာ့တာပဲ.။ က်ေနာ္သူတို ့ ၂ေယာက္ကို
ေမးၾကည့္တယ္။. “အကိုတို ့ဘာေတြေႂကြးေၾကာ္ေနတာလဲလို ့” .ျပန္ေျဖတာလည္း
ၾကည့္ဦး.“ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ ့လက္နက္မဲ့ေတာ္လွန္ေရး...ေအာင္ရမည္..ေအာင္ရ
မည္လို ့” ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တာတဲ့ဗ်ား......။

......က်ေနာ္တို ့တပ္ဖြဲ ့ေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက ဒုတိယခိုနားရတဲ့ေနရာေလးကိုေတာ့
နံမည္လွလွေလးေပးခဲ့တယ္။ “ခ်မ္းေျမ ့သာယာကုန္း ”တဲ့။တကယ္ေတာ့စိတ္ခ်မ္း
ေျမ ့စရာတကြက္မွမရွိ။တပ္ရင္း(၂၀၆)မွ ရဲေဘာ္ေတြနဲ ့အိမ္ေထာင္သည္ေတြထပ္
ေရာက္လာၾကျပန္ပါတယ္။အဲဒီေနရာေလးမွာက်ေနာ္တို ့တေတြသီတင္းပတ္၃ပတ္
ေလာက္ေနခဲ့ရတယ္။အဲဒီမွာရွိေနၾကစဥ္အတြင္းမွာပဲေရွ ့တန္းနယ္ေျမကသတင္း
ဆိုးႀကီးတခုကိုၾကားၾကရပါတယ္။တပ္မဟာ(၆)နယ္ေျမအတြင္းပိုင္းမွာစစ္ဆင္ေရး
ထြက္ေနတဲ့တပ္ရင္း(၂၀၅)တပ္ရင္းမွုးဦးေဆာင္တဲ့.စစ္ေၾကာင္းနဲ ့ရန္သူထိပ္တိုက္
ေတြ ့ၿပီးက်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္၃ေယာက္က်ၿပီး၊၁ေယာက္ကို ရန္သူကအရွင္ဖမ္းမိသြား
တယ္ဆိုတဲ့သတင္းပါပဲ..။ အဲဒီေန ့ဟာက်ေနာ္တို ့ရင္ထဲမီးေလာင္တဲ့ေန ့ပါပဲ...။
(.......ဆက္ရန္)